[ad_1]
به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا اینقدر خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلول نمک (کلرید پتاسیم) حل شده در آب است.
به گفته Digitaltrends، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت می کند، یون های موجود در محلول آبی کانال را به سمت بالا حرکت می کنند و موقعیت خود را تغییر می دهند و این حرکت بر چگالی و رسانایی یون تأثیر می گذارد. این اساساً میزان خوبی را که ممریستور می‌تواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر می‌دهد، که شبیه نحوه اتصال سلول‌های مغز بر اساس تجربه ما است.
این ممکن است نزدیک‌ترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاش‌های قبلی تفاوت دارد زیرا تماماً از آب و نمک ساخته شده است و برخلاف مدل‌های قبلی فاقد سیلیکون یا فلز است.
اگرچه ممریستورها در پلتفرم‌های متداول مختلفی استفاده شده‌اند، اما تفاوت آنها با مغز انسان این است که تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترون‌ها متکی هستند و فقط به ورودی‌های الکتریکی پاسخ می‌دهند. این با نحوه عملکرد سیناپس ها در مغز ما متفاوت است زیرا سیناپس ها می توانند برای انجام کار خود به سیگنال های الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.
کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفته ترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدل‌های زبانی در مقیاس بزرگ (LLM)، در حالی که شبیه مغز ما به نظر می‌رسند، صرفاً مجموعه‌ای از کلماتی هستند که توسط انسان‌ها و ماشین‌های دیگر گفته می‌شود. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از مردم است، نه توانایی آنها در تفکر مستقل.
این مطالعه به رهبری تیم کامسما، محقق دکترا، نتیجه کار مشترک بین دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار است که از کانال های یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسم های پیچیده سیال در مغز استفاده می شود. با وجود این جهش رو به جلو، دستگاه‌های ممریستور هنوز در مراحل اولیه هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانه‌های نورومورفیک هنوز نیاز به توسعه دارد.
ساخت چنین دستگاه هایی گامی به سوی عصر بعدی هوش مصنوعی است.
[ad_2]
