[ad_1]
علیرغم نامش، پرمافراست (لایه یخ زده دائمی خاک) دائمی نیست. بلکه اساساً زمینی است که بیش از دو سال در دمای صفر درجه سانتیگراد یا سردتر باقی مانده است. یک چهارم سطح زمین در نیمکره شمالی از منجمد دائمی تشکیل شده است که عمق آن از چند متر تا تقریباً 1.6 کیلومتر متغیر است.
افزایش اندازه دهانه باتاگایکا دانشمندان را نگران کرده است
اما چرا Batagayka که در یک منطقه نسبتا دور افتاده در سیبری قرار دارد، اینقدر نگران کننده رفتار می کند؟ انبساط سریع این دهانه اکنون با گرم شدن دمای هوا ایجاد می شود. این یک حلقه بازخورد ایجاد کرده است و تا زمانی که یخ برای ذوب شدن وجود دارد، بعید است که سرعت انبساط دهانه کاهش یابد.
با تجزیه یا ذوب شدن خاک منجمد، قوام آن از بتن به توده گلی تغییر می کند که نمی تواند پوشش گیاهی سطحی را تحمل کند. با فرو رفتن لبه های وسیع زمین یخ زده، زمین درختان سایه ای را که از آن در برابر خورشید و گرما محافظت می کردند، از دست می دهد. در این مرحله، مواد آلی تازه که دیگر در یخ محافظت نمی شوند، تجزیه شده و کربن را در هوا آزاد می کنند که منجر به افزایش گرمایش جو می شود. این زنجیره از رویدادها منجر به کاهش روزافزون زمین یخ زده می شود.
ما هنوز نمی دانیم که آیا حشرات باستانی وقتی در معرض جو زمین قرار می گیرند توانایی زنده ماندن را داشته اند یا خیر. از سوی دیگر، ما نمی دانیم که آیا زیست شناسی و پزشکی مدرن آماده مقابله با ویروس هایی هستند که در 50000 سال آینده بیدار می شوند یا خیر.
گمان می رود که ذوب شدن خاک های یخ زده در سال 2016 باعث آزاد شدن باکتری باسیلوس آنتراسیس شده که منجر به بلایت سایه می شود. این ویروس علاوه بر کشتن ۲۶۴۹ گوزن شمالی و بیمار کردن ده‌ها نفر از مردم محلی، باعث مرگ یک کودک نیز شد.
دهانه باتاگایکا دارای لبه های صخره ای شیب دار است و تصور می شود این خاک ها برای نزدیک به 650000 سال یخ زده بوده اند. در حال حاضر برخی از بخش‌های این دهانه حدود 50 متر و برخی دیگر نزدیک به 100 متر عمق دارند. اکنون این دهانه به یک جاذبه گردشگری تبدیل شده است.
یافته های محققان در مجله ژئومورفولوژی منتشر شده است.
[ad_2]
