تاثیر قطعی اتریوم بر بلاک‌چین‌های لایه دوم؛ مقیاس‌پذیری به چه قیمت؟

اتریوم به عنوان پلتفرم پیشرو در بلاک چین، پایه و اساس بسیاری از برنامه های غیرمتمرکز (dApps) و قراردادهای هوشمند است. با افزایش تقاضا برای اتریوم، بلاک چین های لایه دو (L2). برای حل مشکلات مقیاس پذیری و کارمزد معامله وجود داشت.

مقایسه قیمت بورس های ایران

بهترین قیمت را برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال با Blockchain Homeland پیدا کنید!

مقایسه تبادل

با این حال، این راه حل ها به شدت به اتریوم وابسته هستند. اختلال در شبکه اتریوم پیامدهای فنی قابل توجهی بر روی این زنجیره های لایه دوم خواهد داشت. در این مقاله از میهن بلاک چین، به بررسی وابستگی ها و آسیب پذیری های فنی بلاک چین های لایه دوم در صورت قطع شدن اتریوم می پردازیم.

بلاک چین های لایه 2: بهبود مقیاس پذیری

بلاک چین های لایه دوم اتریوم با پردازش تراکنش های خارج از زنجیره اصلی اتریوم (L1) و سپس انتقال داده های فشرده یا بهینه شده به آن، مقیاس پذیری را بهبود می بخشد. نمونه‌هایی از فناوری‌های لایه دوم عبارتند از: Optimistic Rollups، جمع آوری صفر (zk-Rollups) و SideChains مانند Polygon هستند. این راه حل ها از امنیت اتریوم بهره می برند و در عین حال عملکرد بهتر و کارمزد کمتری را ارائه می دهند.

فن آوری های رول آپ

فناوری‌های انبوه، چه خوش‌بینانه و چه با دانش صفر، اساساً برای امنیت به اتریوم وابسته هستند. آن‌ها تراکنش‌های خارج از زنجیره را گروه‌بندی می‌کنند و به‌طور دوره‌ای داده‌های فشرده‌شده را که به عنوان داده‌های انبوه شناخته می‌شوند، به زنجیره اصلی اتریوم ارسال می‌کنند. این فرآیند تضمین می کند که وضعیت زنجیره ای لایه دوم همیشه می تواند با استفاده از امنیت قوی اتریوم بازسازی و تایید شود.

• تجدید دیدارهای خوش بینانه: آنها معاملات را معتبر فرض می کنند و تنها در صورت وجود مغایرت، تقلب را بررسی می کنند. برای اعتبارسنجی و حل اختلاف به اتریوم متکی است.
• بسته های zk-Collection: از شواهد رمزنگاری (SNARK/STARK) برای تأیید تراکنش‌ها استفاده کنید و برای اطمینان از صحت آن‌ها، این مدارک را در اتریوم منتشر کنید.

اگر اتریوم از کار بیفتد، این گردهمایی‌ها نمی‌توانند متعهد شوند، بنابراین از نهایی شدن تراکنش‌ها و تضعیف ضمانت‌های امنیتی راه‌حل‌های سطح دوم جلوگیری می‌شود.

دسترسی به داده ها

دسترسی به داده‌ها جنبه حیاتی بلاک چین‌های لایه دوم است که تضمین می‌کند داده‌های مورد نیاز برای تأیید تراکنش و بازیابی وضعیت همیشه در دسترس هستند. بسیاری از راه حل های سطح دوم داده ها را برای حفظ شفافیت و امنیت در اتریوم منتشر می کنند. اگر اتریوم از کار بیفتد، دسترسی به این داده ها غیرممکن خواهد بود و مشکلات جدی ایجاد می کند.

• تایید تراکنش: بدون دسترسی به داده های منتشر شده، تأیید صحت تراکنش ها در زنجیره لایه دوم غیرممکن است.
• بازسازی دولت: ناتوانی در بازسازی حالت از طریق اتریوم، زنجیره لایه دوم را از عملکرد متوقف می کند. زیرا دیگر نمی توانند اعتبار معاملات را بسنجند.

وابستگی به اجرای قراردادهای هوشمند

راه حل های سطح دوم اغلب به قراردادهای هوشمند پیاده سازی شده در اتریوم برای عملکردهای حیاتی مانند پردازش تراکنش، انتقال حالت و حل اختلاف متکی هستند.

• کانال های دولتی: از قراردادهای هوشمند اتریوم برای باز کردن، به‌روزرسانی و بستن کانال‌های خارج از زنجیره استفاده کنید. شکست در اتریوم از بسته شدن کانال ها و حل اختلافات جلوگیری می کند.
• زنجیره های جانبی: اگرچه زنجیره های جانبی مستقل ترند، اما همچنان برای امنیت و قابلیت همکاری متقابل زنجیره ای به اتریوم متکی هستند. قطعی عملکرد این قابلیت ها را مختل می کند و امنیت و عملکرد زنجیره های جانبی را تحت تاثیر قرار می دهد.

اگر این قراردادهای هوشمند به دلیل قطعی اتریوم در دسترس نباشند، راه حل های لایه دوم قادر به انجام عملیات حیاتی خود نخواهند بود که منجر به اختلالات احتمالی و خطرات امنیتی می شود.

پل ها و انتقال دارایی ها

راه حل های لایه 2 معمولا دارای پل هایی هستند که به دارایی ها اجازه می دهد بین زنجیره لایه 2 و اتریوم حرکت کنند. این پل ها برای نقدینگی و تعاملات کاربر بین زنجیره ها حیاتی هستند. قطع شدن اتریوم این پل ها را غیرفعال می کند و در نتیجه:

• قفل کردن دارایی ها: کاربران نمی توانند دارایی ها را به لایه دوم یا از لایه دوم منتقل کنند که منجر به بحران نقدینگی می شود.
• قطع سرویس: dApps که به معاملات زنجیره ای متقابل بستگی دارد، با اختلالات قابل توجهی مواجه خواهد شد.

کاهش خطر

برای کاهش خطرات قطعی اتریوم می توان از چندین استراتژی فنی استفاده کرد:

• افزایش ثبات: راه حل های اضافی ذخیره سازی داده ها و مکانیسم های پشتیبان گیری خارج از زنجیره را برای اطمینان از دسترسی به داده ها پیاده سازی کنید.
• قابلیت همکاری: توسعه استراتژی های چند زنجیره ای و اطمینان از قابلیت همکاری با سایر بلاک چین ها برای کاهش وابستگی به یک زنجیره واحد.
• رمزگذاری پیشرفته: استفاده از تکنیک های رمزنگاری پیشرفته و پروتکل های غیرمتمرکز برای افزایش امنیت بدون وابستگی به اتریوم.
• محلول های لایه 3: کاوش راه حل های لایه سه (L3) برای توزیع بیشتر بار و وابستگی ها در چندین لایه و پلت فرم.

با وجود راه های کاهش خطر، راه حل های لایه 2 بسیار کمتر از بلاک چین های لایه 1 ایمن هستند آنها دارند زیرا آنها باید نگران بلاک چین خود و بلاک چین سطح 1 باشند که به آن وابسته هستند.

هزینه محلول لایه دوم چقدر است؟

افزایش مقیاس پذیری در بلاک چین های لایه 2 (L2) هزینه ها و چالش های قابل توجهی دارد که ممکن است ارزش آن را زیر سوال ببرد. در زیر به برخی از این مسائل و چالش‌ها می‌پردازیم که نشان می‌دهند بهبود مقیاس‌پذیری لایه دوم ممکن است به قیمت از دست دادن مزایای اصلی بلاک چین تمام شود.

وابستگی به این معنی است که هرگونه مشکل یا قطعی در لایه اول مستقیماً بر لایه دوم تأثیر می گذارد و باعث توقف تراکنش ها و از بین رفتن امنیت می شود. در نتیجه، مقیاس‌پذیری بهبود یافته با اتکای بیشتر به اتریوم همراه است که خود می‌تواند یک نقطه ضعف بزرگ باشد.

علاوه بر این، راه اندازی و مدیریت راه حل های سطح دوم نیاز به تخصص فنی بالایی دارد. فن آوری هایی مانند rollups (خوشبینانه و zk-Rollups) به دانش عمیق رمزنگاری و برنامه نویسی قرارداد هوشمند نیاز دارند. این پیچیدگی فنی هزینه های توسعه و نگهداری را افزایش می دهد که ممکن است استفاده گسترده از این راه حل ها را محدود کند. علاوه بر این، امنیت این قراردادها موضوع دیگری است.

یکی از اصول کلیدی بلاک چین، عدم تمرکز است. راه حل های سطح دوم می توانند این عدم تمرکز را کاهش دهند، زیرا برخی نیاز به اعتماد به نهادهای مرکزی یا گروه های کوچکی از آنها دارند. دهه نود هستند. این ممکن است با فلسفه زیربنایی بلاک چین، که مبتنی بر عدم تمرکز و شفافیت است، در تضاد باشد.

بلاک چین های لایه ۲ با ارائه مقیاس پذیری و کاهش هزینه های تراکنش، اکوسیستم اتریوم را تا حد زیادی بهبود بخشیده اند. با این حال، وابستگی عمیق آنها به اتریوم برای امنیت، دسترسی به داده‌ها، اجرای قرارداد هوشمند و انتقال دارایی، آنها را در برابر اختلالات احتمالی اتریوم آسیب‌پذیر می‌کند.

رسیدگی به این آسیب‌پذیری‌ها از طریق افزایش پایداری، قابلیت همکاری و تکنیک‌های رمزنگاری پیشرفته برای امنیت راه‌حل‌های لایه دوم حیاتی است. با تکامل اکوسیستم بلاک چین، این بهبودهای فنی برای اطمینان از ثبات و انعطاف پذیری در برابر اختلالات احتمالی در شبکه اتریوم ضروری خواهد بود. با این حال، برای بسیاری از پروژه ها و کاربران، معایب مقیاس پذیری لایه دوم ممکن است بیشتر از مزایای آن باشد. نظر شما در مورد وابستگی لایه دو به لایه اصلی اتریوم چیست؟